เผยแพร่ 2 กุมภาพันธ์ 2024
6: 59 น
ด้วยโครงการต่างๆ ที่ช่วยเหลือเจ้าของบ้านและผู้เช่าในช่วงการแพร่ระบาดของโควิด-19 ที่กำลังสิ้นสุดลง อัตราการถูกไล่ออกที่สูงได้กลับมาอีกครั้ง ทำให้เกิด “ปัญหาอันน่าสยดสยอง” สำหรับครอบครัวที่สูญเสียบ้าน ผู้เชี่ยวชาญด้านที่อยู่อาศัยกล่าวในระหว่าง การประชุมกลางปีของ ABA ในเมืองหลุยส์วิลล์ รัฐเคนตักกี้
โครงการที่ประสบความสำเร็จซึ่งดำเนินการในช่วงการแพร่ระบาด รวมถึงการระดมทุนสำหรับการฝึกอบรมและโครงการสรรหาทนายความเพื่อปกป้องผู้เช่าในศาลขับไล่ ควรได้รับการประเมินใหม่หรือคืนสถานะอีกครั้ง
โปรแกรม “แนวโน้มหลังการระบาดใหญ่และความท้าทายในคดีที่อยู่อาศัยและการขับไล่: การวิเคราะห์โดย Legal Services Corporation และ ABA” ได้รับการสนับสนุนจาก คณะกรรมาธิการด้านความช่วยเหลือทางกฎหมายและการป้องกันผู้ยากจน และได้รับการสนับสนุนจาก มาตรา ABA ว่าด้วยสิทธิพลเมืองและความยุติธรรมทางสังคม และ คณะกรรมาธิการ ABA เรื่องการไร้ที่อยู่และความยากจน.
มาตรการด้านที่อยู่อาศัยในช่วงโควิด-19 เช่น ความช่วยเหลือในการเช่า บัตรกำนัลที่อยู่อาศัย การพักการไล่ออก และเงินทุนอื่นๆ ที่แจกจ่ายให้กับชุมชนที่มีความต้องการสูง ถือเป็นสิ่งล้ำค่าสำหรับบุคคลและชุมชนที่ต้องการความช่วยเหลือ คณะกรรมการระบุ
Matthew Vincel ผู้จัดการทนายความของ Housing Practice Group พร้อมด้วย สมาคมช่วยเหลือทางกฎหมายแห่งคลีฟแลนด์กล่าวว่า "เส้นทางออกจากการแพร่ระบาด" ขององค์กรคือผ่านโครงการ Right to Counsel สำหรับครอบครัวที่มีรายได้น้อยซึ่งเผชิญกับการถูกไล่ออกซึ่งเกิดขึ้นในปี 2020 ในช่วงที่การแพร่ระบาดรุนแรงที่สุด
เขากล่าวว่าสามเปอร์เซ็นต์ของผู้เช่าในคดีขับไล่ในปี 2019 ได้รับการปรึกษาหารือ ในขณะที่เจ้าของบ้านร้อยละ 81 ได้รับคำปรึกษา “มีความคลาดเคลื่อนอย่างมากและยังคงมีอยู่ แต่ในสถานที่ที่มีการนำสิทธิในการให้คำปรึกษาไปใช้ ความคลาดเคลื่อนนั้นเริ่มเพิ่มขึ้นเล็กน้อย” เขากล่าว
วินเซลกล่าวผ่านโครงการ Right to Counsel “มากกว่า 90% ของคนที่เราเป็นตัวแทนหลีกเลี่ยงการถูกไล่ออกหรือย้ายออกโดยไม่สมัครใจ” “คดีส่วนใหญ่ของเราจบลงด้วยการแก้ปัญหาบางอย่างที่ทั้งผู้เช่าและเจ้าของบ้านสามารถอยู่ร่วมด้วยได้”
“ผลลัพธ์ในศาลขับไล่เมื่อคุณมีทนายความเทียบกับการที่คุณไม่มีทนายความนั้นรุนแรงมาก” แจ็คสัน คูเปอร์ ทนายความด้านความยุติธรรมด้านที่อยู่อาศัยของ Kentucky Equal Justice Center กล่าวเสริม
คูเปอร์กล่าวว่าโครงการไกล่เกลี่ยของรัฐเคนตักกี้ตามเอกสารที่ยื่นฟ้องก่อนถูกขับไล่ก็ประสบความสำเร็จเช่นกัน “มันทำให้ผู้คนออกจากศาลขับไล่และเก็บเอกสารเหล่านั้นไว้นอกบันทึก [ของพวกเขา]”
ความช่วยเหลือในการเช่าเป็นหนึ่งในเครื่องมือที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดในการทำให้ผู้คนอยู่ในบ้านในช่วงที่มีการระบาดใหญ่ Cooper กล่าว “แต่เงินของรัฐบาลกลางและของรัฐกำลังแห้งเหือด ขณะนี้เรากำลังประเมินใหม่ว่าเงินจำนวนนั้นถูกใช้ไปอย่างไร และมีประสิทธิภาพเพียงใดในการแก้ปัญหาระยะยาว ไม่ใช่แค่ติดพลาสเตอร์ยาเพื่อรักษาใครบางคนไว้ในบ้านเท่านั้น
การปล่อยให้ใครสักคนอยู่ในบ้านต่อไปอีกเดือนหนึ่งถือเป็นสิ่งที่มีค่า” เขากล่าว แต่ขณะนี้กลุ่มต่างๆ กำลังมุ่งเน้นไปที่สถานการณ์ต่างๆ ที่กว้างขึ้น เช่น ปัญหาสุขภาพจิต การใช้ยาเสพติด และความรุนแรงในครอบครัว ซึ่งเป็นต้นตอของปัญหาการไร้บ้านในหลายกรณี
“ถ้าคุณให้เงินพวกเขาเป็นค่าเช่า นั่นไม่ได้ช่วยอะไรพวกเขาเลยด้วยเหตุผลทั้งหมดที่พาพวกเขาไปที่นั่นตั้งแต่แรก” คูเปอร์กล่าว “ฉันเห็นการให้ความสำคัญกับความช่วยเหลือในการเช่ามากขึ้นในบริบทของบริการแบบครบวงจร”
เจฟเฟอร์สัน โคลเตอร์ กรรมการบริหารของ Louisville Legal Aid Society กล่าวว่าการสั่งห้ามขับไล่เป็นปัจจัยสำคัญในการบรรเทาวิกฤตที่อยู่อาศัยในช่วงที่เกิดโรคระบาด “กระบวนการนี้ที่คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ขับไล่ผู้คนและมีเงินพร้อมที่จะจ่ายเงินให้เจ้าของบ้าน เพื่อที่พวกเขาจะได้ไม่ถูกลิดรอนสิทธิในทรัพย์สินของพวกเขา” ถือเป็นกุญแจสำคัญ เขากล่าว “การปรับสมดุลสมการนั้นเป็นสิ่งที่ได้ผลจริงๆ”
มิเชลล์ เคลเลอร์ ผู้พิพากษาศาลฎีกาของรัฐเคนตักกี้ ประธานคณะกรรมาธิการการเข้าถึงความยุติธรรมแห่งรัฐเคนตักกี้ ซึ่งกล่าวเปิดงานกล่าวว่า การเข้าถึงความยุติธรรมเป็นสาระสำคัญของประเด็นนี้สำหรับกลุ่มคนจนและด้อยโอกาส
“พลเมืองของเราจะไม่มั่นใจในระบบที่พวกเขาไม่สามารถเข้าถึงได้ และหากพวกเขาเอาแต่ถูกประตูกระแทกใส่หน้า พวกเขาจะสูญเสียความมั่นใจในตัวเรา และนั่นจะเป็นสิ่งที่ร้ายแรงที่สุดที่สามารถทำได้ เกิดขึ้น … ไม่ว่าจะที่นี่ในรัฐเคนตักกี้หรือระดับชาติ” เคลเลอร์กล่าว
“การให้พลเมืองเหล่านี้ที่ไม่สามารถเข้าห้องพิจารณาคดีได้นั้นมีความสำคัญอย่างยิ่ง”
ที่มา: American Bar Association - การเป็นตัวแทนทางกฎหมายสำหรับผู้เช่ามีความสำคัญต่อการแก้ปัญหาคนเร่ร่อน