قوانین مسکن عادلانه فدرال از افراد دارای معلولیت در برابر تبعیض در مسکن محافظت می کند. مالکان نمی توانند با مستاجرین دارای معلولیت بدتر از سایر مستاجرین به دلیل معلولیت رفتار کنند. همچنین مستاجرین دارای معلولیت ذهنی یا جسمی می توانند برای سهولت در سکونت در واحدهای خود تغییراتی را درخواست کنند و قوانین اجاره نامه خود را رعایت کنند. به این تغییرات «تطابق معقول» می گویند. قانون مسکن منصفانه (FHA) اکثر صاحبخانه ها را ملزم می کند که مسکن های معقول را برای مستاجران فراهم کنند.
یک سازگاری معقول می تواند هرگونه تغییر در قوانین مدیریت، خط مشی ها، شیوه ها یا نحوه ارائه خدمات باشد. دلیل تغییر باید به معلولیت مستاجر مربوط باشد. نمونه ای از اقامتگاه، اجازه داشتن یک حیوان خدماتی در مجتمع آپارتمانی است که اجازه حیوانات خانگی را نمی دهد. مثال دیگر، ارائه یک پارکینگ اختصاصی برای مستاجر معلولی است که نمی تواند خیلی دور راه برود. تقریباً برای هر کاری که مستاجر باید به عنوان بخشی از اجاره نامه انجام دهد، می توان مسکن درخواست کرد.
مستاجران در مسکن یارانه ای باید قوانین زیادی را رعایت کنند. به عنوان مثال، آنها باید درآمد خود را ثابت کنند، بررسی سوابق خود را بگذرانند، مدارک را تحویل دهند و در قرار ملاقات شرکت کنند. مستاجران دارای معلولیت می توانند برای هر یک از این قوانین درخواست مسکن کنند.
برخی از نمونه‌هایی از مسکن‌هایی که مستاجران برای یارانه مسکن ممکن است درخواست کنند عبارتند از:
- فرصتی برای بازگشت به لیست انتظار در صورت حذف به دلیلی مرتبط با ناتوانی
- در صورتی که مستاجر نتواند به مکان‌های قابل دسترسی برسد، گواهی نامه ارسال مجدد پستی
- نامه‌های یادآوری یا کپی نامه‌هایی که به شخص دیگری ارسال می‌شود، اگر معلولیت باعث می‌شود مستاجر به خاطر سپردن چیزها مشکل داشته باشد.